DANCE'İN SARMAL MODELİ

Daha güncel bir modeldir önceki modellere göre. Düz çizgisel-dairesel iletişim modellerine ilişkin bir tartışmada Dance, çoğu kişinin günümüzde iletişim sürecini tanımlamada dairesel yaklaşımı daha uygun gördüğünü söyler. Fakat dairesel yaklaşımın da çıkmazları vardır.

«Dairesel yaklaşım, iletişimin başladığı noktaya tam bir daire oluşturarark geri döneceğini ileri sürer. Dairesel benzerliğin bu kısmı son derece yanlıştır.»

Sarmal, dairenin yetersiz kaldığı bazı durumları açıklamayı sağlar. İletişim sürecinin ileriye yönelik hareket ettiğini, o anda iletilenin daha sonraki iletişimin yapısını, içeriğini etkileyeceğine dikkat çeker.



Önceki modellerin çoğu «dondurulmuş» bir görüntüdedir. Ancak Dance, iletişimin dinamik doğasının altını çizer. İletişim süreci, tüm toplumsal süreçler gibi devamlı değişime uğrayan öğeler, ilişkiler ve çevreleri içerir. Sarmal, sürecin farklı yönlerinin nasıl zaman içinde değiştiğini açıklar. Örneğin bir konuşmada söz konusu aktör ya da taraflar için bilişsel alan sürekli genişler. Aktörler tartışılan konu hakkında diğer tarafın bakış açısı, bilgisi vs. hakkında devamlı daha çok enformasyon edinirler.

Sarmal farklı bireyler için farklı durumlarda farklı biçimlere girer. Kimileri için sarmal çok fazla açılır; çünkü konu hakkında daha önceden edinilmiş bilgiye sahiptirler, oysaki temel bilgisi az olanlar için sarmal daha az genişler. Model, enformasyon gediklerini ve bilginin daha çok bilgi yaratacağı tezini göstermek üzere kullanılabilir. Ayrıca model, aynı konuda bir dizi konferans veren bir konuşmacının her konferans sonrasında izleyicisinin daha iyi enforme edildiğini farz edip konuşmasını daha önceki bilgiyi varsayarak ayarlaması gibi bir iletişim durumunu da açıklayabilir.

Dance’in modeli o kadar doğaldır ki ayrıntılı analiz için uygun bir araç değildir. Modelin önemi iletişimin (aksi takdirde kolayca unutulabilen) dinamik doğasını bize hatırlatmasında yatar. Modeldeki «iletişimde bulunulan kişi» kavramının diğer birçok modele göre daha olumlu olduğu söylenebilir. Bu modelden edinilen izlenim, insanın iletişimde bulunurken faal, yaratıcı, enformasyon depo edebilir olmasıdır. Oysaki diğer birçok model bireyi pasif bir varlık olarak gösterir.